𝙂𝙚𝙗𝙤𝙤𝙧𝙩𝙚 𝘽𝙧𝙖𝙢 𝟬𝟴-𝟬𝟮-𝟮𝟬𝟮𝟰
𝗛𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝘄𝗼𝗲𝗻𝘀𝗱𝗮𝗴 𝗮𝘃𝗼𝗻𝗱 𝟳 𝗳𝗲𝗯𝗿𝘂𝗮𝗿𝗶 𝗮𝗹𝘀 𝗶𝗸 𝗼𝗺 𝟮𝟭:𝟭𝟰 𝘂𝘂𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝘄𝗵𝗮𝘁𝘀𝗮𝗽𝗽 𝗯𝗲𝗿𝗶𝗰𝗵𝘁𝗷𝗲 𝘃𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗻 𝗯𝗶𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗸𝗿𝗶𝗷𝗴. 𝗛𝗮𝗹𝗹𝗼 𝗕𝗶𝗮𝗻𝗰𝗮, 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗲ë𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗯𝗲𝗴𝗼𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗵𝗶𝗲𝗿. 𝗗𝗮𝗻 𝗯𝗲𝗻 𝗷𝗲 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝗱𝗲 𝗵𝗼𝗼𝗴𝘁𝗲, 𝗴𝗿𝗼𝗲𝘁𝗷𝗲𝘀. 𝗜𝗸 𝘀𝘁𝘂𝘂𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗿𝗶𝗰𝗵𝘁𝗷𝗲 𝘁𝗲𝗿𝘂𝗴 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗶𝗻 𝗶𝗸 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝘃𝗲𝗲𝗹 𝘀𝘂𝗰𝗰𝗲𝘀 𝗲𝗻 𝗸𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁 𝘄𝗲𝗻𝘀 𝗲𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗲𝗿 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝘂𝗶𝘁 𝘇𝗶𝗲 𝗼𝗺 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗵𝗲𝗻 𝘁𝗲 𝗺𝗼𝗴𝗲𝗻 𝘇𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻.
𝗡𝗶𝗲𝘁 𝘄𝗲𝘁𝗲𝗻𝗱 𝘄𝗮𝘁 𝗱𝗶𝗲 𝗻𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 𝗴𝗮𝗮𝘁 𝘃𝗮𝗹 𝗶𝗸 𝗼𝗺 𝗲𝗲𝗻 𝘂𝘂𝗿 𝗼𝗳 𝟮𝟮:𝟯𝟬 𝗶𝗻 𝘀𝗹𝗮𝗮𝗽.
𝗢𝗺 𝟬𝟮:𝟬𝟰 𝘂𝘂𝗿 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗶𝗸 𝘄𝗮𝗸𝗸𝗲𝗿 𝗴𝗲𝗯𝗲𝗹𝗱 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝘀𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲. 𝗛𝗮𝗹𝗹𝗼 𝗷𝗲 𝘀𝗽𝗿𝗲𝗲𝗸𝘁 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝘀𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲 𝗶𝗸 𝗯𝗲𝗹 𝗷𝗲 𝗼𝗺𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗽𝗮𝗿𝘁𝘂𝘀 𝗮𝘀𝘀𝗶𝘀𝘁𝗲𝗻𝘁𝗶𝗲 𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴 𝗵𝗲𝗯 𝗶𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗸𝗲𝗻𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗶𝗻 𝗛𝗲𝗲𝗿𝗲𝗻𝘃𝗲𝗲𝗻. 𝗠𝗲𝘁𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗻 𝗶𝗸 𝗸𝗹𝗮𝗮𝗿 𝘄𝗮𝗸𝗸𝗲𝗿… 𝗶𝗸 𝗻𝗼𝘁𝗲𝗲𝗿 𝘄𝗮𝗮𝗿 𝗶𝗸 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝘄𝗲𝗹𝗸𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝘀𝗸𝗮𝗺𝗲𝗿. 𝗜𝗻 𝟭𝟬 𝗺𝗶𝗻𝘂𝘁𝗲𝗻 𝘇𝗶𝘁 𝗶𝗸 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝗮𝘂𝘁𝗼. 𝗢𝗻𝗱𝗲𝗿𝘄𝗲𝗴 𝗶𝘀 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗴 𝗼𝗽 𝗲𝗻𝗸𝗲𝗹𝗲 𝘃𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁𝗮𝘂𝘁𝗼’𝘀 𝗻𝗮 𝗹𝗲𝗲𝗴 𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗶𝗹, 𝗳𝗶𝗷𝗻 𝘇𝗼 𝗸𝗮𝗻 𝗶𝗸 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗿𝗶𝗷𝗱𝗲𝗻.
𝗠𝗲𝘁 𝗴𝗲𝘇𝗼𝗻𝗱𝗲 𝘀𝗽𝗮𝗻𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗿𝗸𝗲𝗲𝗿 𝗶𝗸 𝗱𝗲 𝗮𝘂𝘁𝗼 𝗯𝗶𝗷 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗸𝗲𝗻𝗵𝘂𝗶𝘀. 𝗩𝗶𝗮 𝗱𝗲 𝘀𝗽𝗼𝗲𝗱 𝗹𝗼𝗼𝗽 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗸𝗲𝗻𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗯𝗶𝗻𝗻𝗲𝗻, 𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝘂𝗿𝗲𝗮𝘂 𝘇𝗶𝘁 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘃𝗲𝗶𝗹𝗶𝗴𝗲𝗿 𝗱𝗶𝗲 𝗺𝗶𝗷 𝘃𝗿𝗮𝗮𝗴𝘁 𝘄𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗸𝗼𝗺 𝗱𝗼𝗲𝗻. 𝗜𝗸 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗲𝗹 𝗵𝗲𝗺 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗸𝗿𝗮𝗮𝗺𝘃𝗲𝗿𝘇𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗯𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝘄𝗲𝗴 𝗯𝗲𝗻 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘃𝗮𝗹𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗼𝗽 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝘀𝗸𝗮𝗺𝗲𝗿 𝟮. 𝗢𝗵, 𝗶𝗸 𝗯𝗿𝗲𝗻𝗴 𝗷𝗲 𝘄𝗲𝗹 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗮𝗻𝘁𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗵𝗶𝗷. 𝗜𝗸 𝗹𝗼𝗼𝗽 𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿 𝗵𝗲𝗺 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝘁𝗿𝗮𝗽 𝗼𝗽, 𝗵𝗶𝗷 𝗴𝗿𝗮𝗽𝘁𝗲 ‘𝗶𝗸 𝗵𝗼𝗼𝗽 𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗴 𝘀𝘁𝗿𝗮𝗸𝘀 𝗻𝗼𝗴 𝘁𝗲𝗿𝘂𝗴 𝘄𝗲𝗲𝘁 𝘁𝗲 𝘃𝗶𝗻𝗱𝗲𝗻’ 𝘂𝗵𝗺𝗺𝗺… 𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗮𝗹 𝘃𝗮𝘀𝘁 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝗸𝗼𝗺𝗲𝗻 𝗮𝗻𝘁𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝗺, 𝗶𝗸 𝗽𝗿𝗼𝗯𝗲𝗲𝗿 𝘇𝗼 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝗺𝗼𝗴𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗮𝗹𝗹𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝘄𝗲𝗴𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗺𝗲 𝗼𝗽 𝘁𝗲 𝘀𝗹𝗮𝗮𝗻 𝘇𝗼𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝘀𝘁𝗿𝗮𝗸𝘀 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗴 𝗻𝗼𝗴 𝘁𝗲𝗿𝘂𝗴 𝗸𝗮𝗻 𝘃𝗶𝗻𝗱𝗲𝗻.
𝗛𝗶𝗲𝗿 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗲𝗻 𝗱𝗮𝗻 𝗸𝗮𝗺𝗲𝗿 𝟮. 𝗜𝗸 𝗹𝗼𝗼𝗽 𝗱𝗲 𝗹𝗮𝗻𝗴𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗶𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘃𝗶𝗻𝗱𝘁 𝗮𝗹 𝘀𝗻𝗲𝗹 𝗸𝗮𝗺𝗲𝗿 𝗻𝘂𝗺𝗺𝗲𝗿 𝟮.
𝗗𝗲 𝗯𝗲𝘃𝗮𝗹𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗹𝗼𝗼𝗽𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗵𝗲𝗹𝗲𝗺𝗮𝗮𝗹 𝘇𝗼𝗮𝗹𝘀 𝗴𝗲𝗵𝗼𝗼𝗽𝘁 𝗲𝗻 𝗲𝗿 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗼𝗺 𝟬𝟰:𝟯𝟬 𝘂𝘂𝗿 𝗯𝗲𝘀𝗹𝗼𝘁𝗲𝗻 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝘁 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝘁𝗲 𝗱𝗿𝗮𝗴𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗸𝗲𝗻𝗵𝘂𝗶𝘀. 𝗗𝗶𝘁 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗸𝗲𝗻𝗱 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝗹𝗮𝗮𝘀 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗵𝘂𝗶𝘀 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗴𝗮𝗮𝗻. 𝗜𝗸 𝘄𝗲𝗻𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗻 𝗵𝗲𝗲𝗹 𝘃𝗲𝗲𝗹 𝘀𝘂𝗰𝗰𝗲𝘀 𝗲𝗻 𝗮𝗹𝗹𝗲 𝗸𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗲𝗳 𝗵𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗲 𝗱𝗮𝘁 𝘄𝗮𝗻𝗻𝗲𝗲𝗿 𝗱𝗲 𝗯𝗮𝗯𝘆 𝗴𝗲𝗯𝗼𝗿𝗲𝗻 𝗶𝘀 𝘇𝗲 𝗺𝗶𝗷 𝗺𝗼𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗹𝗹𝗲𝗻.
𝗗𝗲 𝗿𝗲𝗶𝘀 𝘁𝗲𝗿𝘂𝗴 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝘂𝗶𝘁𝗴𝗮𝗻𝗴… 𝗱𝗲 𝗲𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲 𝗽𝗮𝗮𝗿 𝗴𝗮𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝗶𝗸 𝗸𝗼𝗺 𝗯𝗶𝗷 𝗱𝗲 𝘁𝗿𝗮𝗽 𝘂𝗶𝘁, 𝘁𝗼𝗽 𝗱𝗶𝘁 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝗿𝗸𝗲𝗻𝗯𝗮𝗮𝗿. 𝗗𝗲 𝘁𝗿𝗮𝗽 𝗮𝗳 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝘄𝗮𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗲𝗿𝗻𝗮 𝗻𝗼𝘂 𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝘀 𝗼𝗳 𝗹𝗶𝗻𝗸𝘀 𝗮𝗳… 𝗶𝗸 𝘄𝗲𝗲𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝘇𝗲𝗸𝗲𝗿 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗲𝗻 𝗻𝗲𝗲𝗺 𝗱𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝘀. 𝗗𝗶𝘁 𝗸𝗼𝗺𝘁 𝗺𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗯𝗲𝗸𝗲𝗻𝗱 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗲𝗻 𝗶𝗸 𝗹𝗼𝗼𝗽 𝗱𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗶𝗻 𝗲𝗻 𝘄𝗲𝗲𝗿 𝘂𝗶𝘁. 𝗘𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗽𝗹𝗲𝗲𝗴𝗸𝘂𝗻𝗱𝗶𝗴𝗲 𝘇𝗮𝗴 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗮𝗮𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗼𝗲𝗸𝗲𝗻 𝘄𝗮𝘀 𝗲𝗻 𝗹𝗶𝗲𝗽 𝗼𝗽 𝗺𝗲 𝗮𝗳, 𝗸𝗮𝗻 𝗶𝗸 𝗷𝗲 𝗺𝗶𝘀𝘀𝗰𝗵𝗶𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗹𝗽𝗲𝗻? 𝗚𝗿𝗮𝗮𝗴, 𝗮𝗻𝘁𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱 𝗶𝗸. 𝗜𝗸 𝗯𝗲𝗻 𝗼𝗽𝘇𝗼𝗲𝗸 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝘂𝗶𝘁𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗶𝗸 𝗯𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗱𝘄𝗮𝗮𝗹𝗱. 𝗭𝗲 𝗹𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗲𝗻 𝘇𝗲𝗴𝘁: 𝘇𝗼 𝗶𝗲𝘁𝘀 𝘃𝗲𝗿𝗺𝗼𝗲𝗱𝗲 𝗶𝗸 𝗮𝗹 𝗿𝗼𝗻𝗱𝘁 𝗱𝗶𝘁 𝘁𝗶𝗷𝗱𝘀𝘁𝗶𝗽 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻 𝘄𝗶𝗷 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗼𝗽 𝗱𝗲𝘇𝗲 𝗮𝗳𝗱𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴. 𝗧𝗲𝗿𝘄𝗶𝗷𝗹 𝘄𝗲 𝘀𝗮𝗺𝗲𝗻 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗱𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗹𝗶𝗲𝗽𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝘄𝗲𝗴 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝘂𝗶𝘁𝗴𝗮𝗻𝗴 𝘃𝗿𝗼𝗲𝗴 𝘇𝗲 𝗺𝗶𝗷 𝘄𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗸𝘄𝗮𝗺 𝗱𝗼𝗲𝗻 𝘇𝗼 𝗹𝗮𝗮𝘁, 𝘄𝗮𝘀 𝗷𝗲 𝗵𝗶𝗲𝗿 𝗼𝗺 𝗶𝗲𝗺𝗮𝗻𝗱 𝗮𝗳 𝘁𝗲 𝗹𝗲𝗴𝗴𝗲𝗻 𝘃𝗿𝗮𝗮𝗴𝘁 𝘇𝗲. 𝗗𝗲𝘇𝗲 𝘃𝗿𝗮𝗮𝗴 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝗲𝗹 𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗹𝗮𝘁𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘇𝗶𝗻𝗸𝗲𝗻 𝗱𝗮𝗻 𝗸𝗶𝗷𝗸 𝗶𝗸 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝗹𝗮𝗰𝗵𝗲𝗻𝗱 𝗮𝗮𝗻 𝗲𝗻 𝗮𝗻𝘁𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝘁: 𝗻𝗲𝗲 𝗶𝗸 𝗸𝘄𝗮𝗺 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗮𝘀𝘀𝗶𝘀𝘁𝗲𝗻𝘁𝗶𝗲 𝗯𝗶𝗷 𝗲𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘃𝗮𝗹𝗹𝗶𝗻𝗴.
𝗗𝗲𝘇𝗲 𝗸𝗹𝗲𝗶𝗻𝗲 𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝘄𝗲𝗿𝗸 𝗯𝗶𝗷𝘇𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿. 𝗡𝗶𝗲𝘁𝘀 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗲𝗹𝗳𝗱𝗲, 𝗲𝗹𝗸𝗲 𝘀𝗶𝘁𝘂𝗮𝘁𝗶𝗲 𝗶𝘀 𝘂𝗻𝗶𝗲𝗸 𝗲𝗻 𝗲𝗹𝗸 𝘄𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿 𝗵𝗲𝗲𝗳𝘁 𝘇𝗼 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻 𝗮𝘃𝗼𝗻𝘁𝘂𝗿𝗲𝗻.
Het was een feestje om deze dagen voor het gezin te mogen zorgen 🥳
(Foto’s zijn met toestemming van ouders geplaatst)

𝑺𝒐𝒎𝒔 𝒍𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒏𝒈𝒆𝒏 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔 𝒅𝒂𝒏 𝒅𝒂𝒕 𝒋𝒆 𝒛𝒆 𝒗𝒆𝒓𝒘𝒂𝒄𝒉𝒕. 𝑵𝒊𝒆𝒕𝒔 𝒊𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒍𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒊𝒔 𝒗𝒂𝒏𝒛𝒆𝒍𝒇𝒔𝒑𝒓𝒆𝒌𝒆𝒏𝒅, 𝒊𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒅𝒂𝒈𝒆𝒍𝒊𝒋𝒌𝒔 𝒍𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒌𝒖𝒏𝒏𝒆𝒏 𝒘𝒆 𝒅𝒊𝒕 𝒏𝒐𝒈 𝒘𝒆𝒍𝒆𝒆𝒏𝒔 𝒗𝒆𝒓𝒈𝒆𝒕𝒆𝒏. 𝑻𝒐𝒕 𝒘𝒆 𝒘𝒆𝒆𝒓 𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒕 𝒅𝒆 𝒏𝒆𝒖𝒔 𝒐𝒑 𝒅𝒆 𝒇𝒆𝒊𝒕𝒆𝒏 𝒘𝒐𝒓𝒅𝒆𝒏 𝒈𝒆𝒅𝒓𝒖𝒌𝒕.
Het is vrijdagmiddag als mijn telefoon gaat op mijn scherm zie ik dat mijn schoonmoeder belt. Ik neem de telefoon op en hoor haar enthousiaste stem….‘Bianc je raad het nooit mijn gezin in Ankara gaat bevallen, een week eerder dan de uitgerekende datum. Ik vlieg er morgen naar toe. Ons gezin wat we samen zouden doen loopt al een week overtijd en begint ook juist vandaag met rommelen. Dat betekend dat ik het gezin niet vier dagen maar alle dagen zal bijstaan. Ons oorspronkelijk idee van ieder vier dagen gooien we meteen overboord, plannen en baby’s het blijft een onmogelijke opgave.
In de middag stuur ik het gezin een berichtje dat ik de zorg van Ria zal overnemen. Ik vraag aan het gezin hoe het met hen gaat en samen nemen we nog even wat praktische informatie door. Het is fijn te weten dat de verloskundige net is langs geweest en dat ze al 1 a 2 cm ontsluiting heeft, het strippen heeft wat geholpen de weeeen worden krachtiger maar zijn nog goed weg te puffen, schrijft ze.
Het gezin heeft aangegeven graag in het ziekenhuis te willen bevallen, in dit geval ga ik als kraamverzorgende geen assistentie verlenen bij de bevalling in het ziekenhuis. Dit omdat het ziekenhuis hiervoor haar eigen team heeft. Ik spreek met het gezin af dat ze mij een berichtje sturen als ze naar het ziekenhuis vertrekken en mij bellen als de baby geboren is. Nu begint ook voor mij het wachten op wat er komen gaat.
Het is rond half tien als ik besluit om naar bed te gaan en nog even een stukje van mijn favoriete serie te kijken. Voor ik ga slapen check ik nog even mijn telefoon op berichten en zet hem voor de zekerheid niet op stil. En al snel val ik in een diepe maar onrustige slaap.
Maar dan… de telefoon gaat. Nog niet helemaal wakker neem ik de telefoon op. “Hallo met Bianca” aan de andere kant van de telefoon hoor ik een mannen stem. We need you to come the baby is comming… uhuhh enigszins verbaasd dringt het tot me door dat ik de aanstaande vader aan de telefoon heb. De bevalling gaat sneller dan verwacht legt hij uit, het ziekenhuis gaan we niet meer halen. Ik antwoordt hem dat ik er direct aankom.
Zo snel als ik kan stap ik mijn bed uit, maak ik me klaar en vertrek ik met de auto richting het gezin.
Onderweg zijn er opvallend veel auto’s, het is vrijdag laat in de avond bijna middernacht. Misschien is iedereen wel onderweg naar een gezellig avondje stappen met vrienden bedenk ik me.
Het is altijd een uitdaging om het juiste huis te vinden, maar gelukkig vindt ik het huis al snel en parkeer ik mijn auto half op de stoep omdat er verder geen parkeerplekken vrij zijn.
De lampen in huis staan aan en de deur is alvast open gelaten, als ik binnenstap is het stil in huis. Om te laten weten dat ik er ben roep ik onderaan de trap ‘hallo ik ben er, maar het blijft stil ik roep nog eens en even dacht ik ben ik wel in het goede huis? Dan hoor ik de stem van de verloskundige we zijn boven kom maar verder hoor.
Met mijn weegschaal en tas in de hand loop ik naar boven. Ik doe de slaapkamer deur open en wordt blij verrast. Ik zie een trotse papa en mama, de baby is al geboren!